Luwr w Paryżu jest jednym z najstarszych i największych muzeów świata. Znajduje się w samym centrum historycznego Paryża, między prawym brzegiem Sekwany a ulicą Rivoli oraz między ogrodami Tuilerie a kościołem Saint Germain l’Auxerrois.
Pałac forteca
Historia budynku zaczyna się w 1190 roku, kiedy to król Francji Filip II wybudował tu fortecę obronną przeciwko najazdom Wikingów. W drugiej połowie XIV wieku Karol V Mądry zrobił z zamku rezydencję królewską. W XVI wieku Franciszek I zamienił budowlę w renesansowy pałac. Rezydencja zaczęła przekształcać się w muzeum w sposób naturalny, gdy w 1672 roku Ludwik XIV przeprowadził się do Wersalu zostawiając w Luwrze wielką kolekcję dzieł sztuki antycznej. Ostateczne przeobrażenie nastąpiło w czasie rewolucji francuskiej, gdy Zgromadzenie Narodowe wydało dekret o stworzeniu w pałacu w muzeum.
Muzeum i jego zbiory
Muzeum zostało otwarte 10 sierpnia 1793 r. W dniu otwarcia ekspozycja liczyła 537 obrazów. Obecnie w kompleksie budynków o całkowitej powierzchni ponad 60 tys. m kw. znajduje się 35 tys. dzieł sztuki, a wśród nich m.in. stela z kodeksem Hammurabiego, Nike z Samotraki, Mona Lisa Leonarda da Vinci czy „Trzy Gracje“ Lucasa Cranacha. Po ostatnich rozbudowach pałac otrzymał miano Wielkiego Luwru (Le Grand Louvre). Do muzeum wchodzi się przez szklaną piramidę zbudowaną wg projektu amerykańskiego architekta chińskiego pochodzenia Ming-Pei. W podziemiach znajdują się: sale wystaw czasowych, restauracje, wielka księgarnia, audytorium. Plany zwiedzania w kilkunastu językach w tym w polskim otrzymuje się bezpłatnie przy wejściu.
Muzeum zostało otwarte 10 sierpnia 1793 r. W dniu otwarcia ekspozycja liczyła 537 obrazów. Obecnie w kompleksie budynków o całkowitej powierzchni ponad 60 tys. m kw. znajduje się 35 tys. dzieł sztuki, a wśród nich m.in. stela z kodeksem Hammurabiego, Nike z Samotraki, Mona Lisa Leonarda da Vinci czy „Trzy Gracje“ Lucasa Cranacha. Po ostatnich rozbudowach pałac otrzymał miano Wielkiego Luwru (Le Grand Louvre). Do muzeum wchodzi się przez szklaną piramidę zbudowaną wg projektu amerykańskiego architekta chińskiego pochodzenia Ming-Pei. W podziemiach znajdują się: sale wystaw czasowych, restauracje, wielka księgarnia, audytorium. Plany zwiedzania w kilkunastu językach w tym w polskim otrzymuje się bezpłatnie przy wejściu.
Skrzydła z kolekcjami
Kolekcje Luwru zawierają dzieła (do XIX w.) m.in. sztuki starożytnej, egipskiej, greckiej, rzymskiej, rzeźbę, grafikę, malarstwo. Osobną część zajmuje historia samego Luwru. Ekspozycja prezentowana jest na czterech piętrach w trzech połączonych ze sobą skrzydłach, tworzących kształt litery A. Skrzydła mają swoje nazwy — Denona, Sully, Richelieu. Pierwszą kolekcję ufundował Franciszek I przyciągając wielkich mistrzów włoskich. To dzięki niemu możemy teraz podziwiać m.in. „Giocondę” Leonarda da Vinci, „Piękną ogrodniczkę” Raphaela czy „Portret króla” Tycjana. Wenus z Milo przywiózł do Francji Dumont d’Urville. Z kolei dział egipski zorganizował Jean-Francois Champollion, egiptolog, który rozszyfrował hieroglify na podstawie sławnego kamienia z Rosetty.
Kolekcje Luwru zawierają dzieła (do XIX w.) m.in. sztuki starożytnej, egipskiej, greckiej, rzymskiej, rzeźbę, grafikę, malarstwo. Osobną część zajmuje historia samego Luwru. Ekspozycja prezentowana jest na czterech piętrach w trzech połączonych ze sobą skrzydłach, tworzących kształt litery A. Skrzydła mają swoje nazwy — Denona, Sully, Richelieu. Pierwszą kolekcję ufundował Franciszek I przyciągając wielkich mistrzów włoskich. To dzięki niemu możemy teraz podziwiać m.in. „Giocondę” Leonarda da Vinci, „Piękną ogrodniczkę” Raphaela czy „Portret króla” Tycjana. Wenus z Milo przywiózł do Francji Dumont d’Urville. Z kolei dział egipski zorganizował Jean-Francois Champollion, egiptolog, który rozszyfrował hieroglify na podstawie sławnego kamienia z Rosetty.
Komentarze (0) pokaż wszystkie komentarze w serwisie
Dodaj komentarz Odśwież
Dodawaj komentarze jako zarejestrowany użytkownik - zaloguj się lub wejdź przez